กับอีกหนึ่งบ่ายที่ได้ทบทวนเรื่องการคิดเชิงระบบ การเป็นผู้นำเชิงระบบ กับหนังสือเล่มโปรดอีกหนึ่งเล่ม Thinking in Systems: A Primer” by Donella H. Meadows.
To solve complex problems. One needs to have the Systems Leadership capacity and becomes a Systems Thinker.
การแก้ไขปัญหาเชิงระบบ ปัญหาที่ซับซ้อน หนึ่งสิ่งหนึ่งหลุมพรางทางศาสตร์เรื่องการคิดเชิงระบบ ที่ผู้นำต้องระมัดระวังเรียกว่า Shifting the Burden การผลักภาระ – ไปในอนาคต ไปให้ผู้อื่น ไปให้สิ่งอื่น เป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า หวังผลเฉพาะหน้า หวังผลระยะสั้น การแก้ปัญหาที่อาการ แก้ที่ปลายเหตุ โดยหลายครั้งการแก้ปัญหาดังกล่าวทำกันอย่างต่อเนื่อง เปรียบเทียบได้กับการติดยาเสพติด ที่เสพติดแล้วต้องเสพอย่างต่อเนื่อง จนทำร่างกายอ่อนแอ เป็นการสร้างความอ่อนแอให้ระบบ กลายเป็นการเสพติดการสนับสนุน เสพติดนโยบาย รอความช่วยเหลือ…
THE TRAP: SHIFTING THE BURDEN – TO THE INTERVENOR
Why does anyone enter the trap? First, the intervenor may not foresee that the initial urge to help out a bit can start a chain of events that leads to ever-increasing dependency, which ultimately will strain the capacity of the intervenor. The American health-care system is experiencing the strains of that sequence of events.
Second, the individual or community that is being helped may not think through the long-term loss of control and the increased vulnerability that go along with the opportunity to shift a burden to an able and powerful intervenor. If the intervention is a drug, you become addicted. The more you are sucked into an addictive action, the more you are sucked into it again.
One definition of addiction used in Alcoholics Anonymous is repeating the same stupid behavior over and over and over, and somehow expecting different results.
Addiction is finding a quick and dirty solution to the symptom of the problem, which prevents or distracts one from the harder and longer-term task of solving the real problem…Addictive policies are insidious, because they are so easy to sell, so simple to fall for…
Shifting the burden, dependence, and addiction arise when a solution to a systemic problem reduces (or disguises) the symptoms, but does nothing to solve the underlying problem…
Whether it is a substance that dulls one’s perception or a policy that hides the underlying trouble, the drug of choice interferes with the actions that could solve the real problem.
If the intervention designed to correct the problem causes the self-maintaining capacity of the original system to atrophy or erode, then a destructive reinforcing feedback loop is set in motion. The system deteriorates; more and more of the solution is then required.
The system will become more and more dependent on the intervention and less and less able to maintain its own desired state.
THE WAY OUT
Again, the best way out of this trap is to avoid getting in. Beware of symptom-relieving or signal-denying policies or practices that don’t really address the problem.
Take the focus of short-term relief and put it on long-term restructuring.
Writer Profile
Udom Hongchatkul, Ph.D.
Founder & CEO Social Lab Thailand